یاد قربانیان قتل‌های سیاسی پاییز ۷۷، حمید حاجیزاده، کارون حاجیزاده، پیروز دوانی، پروانه فروهر، داریوش فروهر، مجید شریف، محمد مختاری و محمدجعفر پوینده را با پافشاری بر دادخواهی گرامی داریم.
یکم آذر، سالگرد قتل داریوش و پروانه فروهر پیش روست. چند روزی‌ست که من به تهران رسیده‌ام، به خانه و قتلگاه پدر و مادرم.
سال پیش شر کرونا چنان بر زمین و زمان چیره شده بود که تلاش برای برگزاری سالگرد به روال گذشته نه ممکن بود و نه درست. پس این خانه خالی ماند، اما سنت این روز که هم یادآور قتل‌های سیاسی ست و هم نشانی بر ممارست در دادخواهیِ این جنایت‌ها، در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های بیرون از ایران پی گرفته شد. هرچند بودند عزیزانی که در باران تند آن روز پشت درِ بسته‌ی خانه گل گذاشتند و یا در پناه طاقی کوچک آن شمع روشن کردند.
امسال نیز هنوز بلای مهلک کرونا در ایران مهار نشده است و وظیفه‌ی همگی ما ــ که جان انسان را حرمت می‌گذاریم ــ همچنان این است که جلو پیشروی آن را بگیریم. از همین رو، بایسته است که امسال نیز از گردهم‌آیی در فضای بسته‌ی درون خانه چشم بپوشیم. اما اگر من در روز سالگرد حق بودن در این خانه را دارم، پس تمامی همراهانی که در این مسیر دشوار بیست‌وسه‌ساله برای ماندگاری سنت این سالگرد پافشاری کرده‌اند و با وجود تمامی ممانعت‌های حکومتی پا پس نکشیده‌اند نیز محق حضورند.
در روز یکم آذرماه از ساعت ۵ تا ۶ و نیم عصر، درِ حیاط این خانه و قتلگاه به روی همراهان دادخواه گشوده است تا در فضای باز این حیاط لَختی گرد هم بایستیم، به یاد آنان که برای آزادی و آبادی ایران جان باختند.
پرستو فروهر، تهران، ۲۹ آبان ۱۴۰۰
نشانی: خیابان سعدی، خیابان هدایت (قائدی)، کوچه مرادزاده، شماره ۱۸
عکس‌هایی از گردهم‌آیی که دوستان در اختیارم گذاشتند:
