فصل اول، پاره پنجم

نویسنده و خواننده: پرستو فروهر، تدوین: سپهر عاطفی، موسیقی: Perle، انتشار: نشر آسو
لینک در کست‌باکس

گزیده‌ای از عکس‌ها و سندهای مربوط به این پاره در زیر آمده است:

„پدرم‌ روی‌‌ جاجیم‌ دستی‌ كشید و گفت‌ بافته‌ی یک همبندی‌ ست.‌“
جاجیم سال‌ها روی تخت او بود و‌ به‌ مرور رنگ‌ پریده‌ شد 
تا سال ۱۳۹۵ که در یک دستبرد مشکوک به غارت رفت.
نمی‌دانم حالا کجاست.

از نامه‌های زندان پروانه فروهر در روزهایی که او و همسرش ممنوع‌الملاقات بودند:
„فعلا این تنها وسیله ست که مرا به تو نزدیک می‌کند.“

از نامه‌های زندان پروانه فروهر در روزهایی که او و همسرش ممنوع‌الملاقات بودند.

از نامه‌های زندان داریوش فروهر در روزهایی که او و همسرش ممنوع‌الملاقات بودند.

از یادداشت‌های زندان اقدس فروهر:
„… امروز باز هم ملاقات نمی‌دهند.
خیلی دلم می‌خواست ببینمت …“

از نامه‌های زندان پروانه فروهر در روزهایی که او و همسرش ممنوع‌الملاقات بودند.

از نامه‌های زندان داریوش فروهر در روزهایی که او و همسرش ممنوع‌الملاقات بودند.

از نامه‌های زندان پروانه فروهر؛ در روز مشروطیت:
„… عزیزم برایت گل و نقل آوردم ولی اگر جای تو بودم
امروز را حلوا می‌دادم چون مصداق بیشتری دارد…
عصر جای تو هم بر مزار ستارخان فاتحه خواهم خواند …“


مجموعه بزرگتری از نامه‌های زندان در سایت:
https://www.forouharha.net

از یادگارهای زندان که چندین و چند نمونه از آن
در خانه ما و بستگان‌مان یافت می‌شد. 

یادگار زندان بحرین روی قفسۀ كتابخانه خانه خیابان هدایت:
بالشتك مخمل قرمزی که رویش با سنجاق ته‌گرد زده شده فروهر

عکس پس از آزادی پدرم از زندان بحرین گرفته شده است.
به آن که نگاه می‌کنم، سختگیری‌های پدرم، خودخوری‌های
مادرم
 و فضای سنگین زندگی ما در آن دوره به یادم می‌آید.
„در آن دوره پیوندها در زندگی ما به مویی بسته بود،
به تارهای صبوری كه مادرم می‌بافت.“

پروانه فروهر
این عکس را در سال‌های نخست دهه ۵۰ برای تصدیق رانندگی گرفت.

عکس یادگار درکه است در سال‌های پس از زندان بحرین.
صبح‌های جمعه هنوز آفتاب نزده راهی كوهستان می‌شدیم با
آقای كریمخانی که پای كوه پدر و مادرم بود.

کفش کوه پدرم که بسیار دوستش داشت و عمرش به دهه ۴۰ می‌رسد.

داریوش فروهر و پرویز کریمخانی، هموند فعال
حزب ملت ایران در دهه ۴۰ و ۵۰
 در خانه خیابان فخرآباد.
عکس در یکی از زادروزهای آرش در نیمه دهه ۵۰ گرفته شده است.

داریوش فروهر و فرزندش آرش.
عکس در نیمه دهه ۵۰ در خانه خیابان فخرآباد گرفته شده است.